Er is veel voor nodig om Peter Faber uit zijn doen te krijgen, maar het is toch iemand gelukt. De 82-jarige acteur is zijn geliefde horloge kwijtgeraakt. Het ging om een Rolex die hij al sinds 1979 had. Hij kocht het destijds in Amsterdam, speciaal om te dragen op Bonaire. Daar werkte hij mee aan de opnames van een kinderserie genaamd Duel in de diepte.
Hij wilde graag een horloge dat geschikt was om onder water te dragen. Toen hij het onlangs verloor, voelde dat als het afscheid van een trouwe metgezel. “Ik voelde vooral woede toen ik merkte dat het weg was,” zegt hij.
Hoewel Peter zich normaal niet hecht aan spullen, was dit horloge toch anders. Hij heeft zijn leven lang geprobeerd zich niet vast te klampen aan materiële dingen. In zijn carrière draaide het vooral om mensen. Veel mensen kennen hem van films als Schatjes en Oeroeg, en van het televisieprogramma Beter laat dan nooit. In dat reisprogramma trok hij samen op met Gerard Cox, Barrie Stevens en wijlen Willibrord Frequin. Mensen staan voor hem altijd op de eerste plaats.
De Peter Faber Stichting en zijn betrokkenheid bij gevangenen
Samen met zijn zoon Jesse runt Peter de Peter Faber Stichting. Ze helpen daar gevangenen om hun negatieve energie om te zetten in iets creatiefs. Toen zijn horloge verdween, was hij echt onaangenaam verrast. “Ik was eraan gehecht. Het was niet zomaar een klokje. Het was iets van mijzelf. Nu voelt het alsof ik een vriend kwijt ben.”
Peter benadrukt dat het horloge in die tijd niet overdreven duur was. Het had geen bijzondere extra’s en kwam met een simpele, stalen band. Hij denkt dat het horloge hem ongeveer 1400 gulden heeft gekost, wat toen veel geld was. Maar hij kocht het echt vanwege de functie. Voor de serie die onder water werd opgenomen, wilde hij een degelijk horloge. Op koningsdag is hij het dus kwijtgeraakt.
Het horloge is waarschijnlijk gestolen
Peter denkt dat hij is gerold. Hij heeft het besproken met mensen waarmee hij werkt aan het project Faber art, made in prison. Eén van hen legde uit hoe zoiets kan gebeuren. Op drukke dagen, zoals tijdens een vrijmarkt, spreken mensen hem vaak aan. “Ze roepen ‘Hee Peter!’ en geven me dan een knuffel.” Hij vermoedt dat iemand met ervaring in zakkenrollen toen zijn kans zag. “Echt balen. Dat horloge was zoveel meer dan alleen een gebruiksvoorwerp. Het voelde als een vriend. Alleen bij operaties deed ik het af. Het was overal bij: in fijne en moeilijke periodes. Het hoorde bij mij.”
Ondanks de boosheid wist Peter die gevoelens snel om te zetten. “Ik dacht: wat kan ik hiervan leren? Ik wil niet blijven hangen in boosheid.” Wat hij ontdekte, was dat hij beter niet in het donker op straat kan blijven hangen na een avondje wijn. Zulke dingen kunnen dan gebeuren. Althans, dat is zijn inschatting.
Leren van wat het leven je laat meemaken
Peter heeft geleerd om met dit soort gebeurtenissen om te gaan. Hij kijkt altijd naar wat hij ervan kan leren. “Dat leer je alleen door te leven en door te kijken naar wat er is gebeurd. Ik heb ooit een helikopter moeten besturen voor een filmrol in Schatjes. Tijdens de vliegles vroeg ik aan de piloot: wat doe je als de wieken ermee ophouden?” De piloot gaf een verrassend antwoord. “Hij zei: je roept eerst hardop: ik ben in paniek! Want dat is wat je lichaam sowieso voelt. Je zegt eigenlijk: ik weet het niet. En daarna volgt vanzelf het antwoord.”
Dat advies bleef bij hem hangen. Jaren later kwam hij in een gevaarlijke situatie terecht, na de opnames van de film Oeroeg. Hij lag in de Indische Oceaan wat te dobberen om uit te rusten. Toen hij weer wilde opstaan, voelde hij geen grond meer onder zich. De stroming trok hem mee tussen twee zandbanken.
Leren luisteren naar je lichaam
In paniek wilde hij terugzwemmen tegen de stroming in. Maar toen dacht hij aan die les van de piloot. Hij begon hardop te herhalen: “Ik ben in paniek, ik ben in paniek.” Daarmee erkende hij dat hij het niet wist. En ineens wist zijn lichaam wat het moest doen. In een flits besloot hij schuin met de stroming mee te duiken en zich richting het strand te trekken. Zijn handen groeven zich in het zand, en zo redde hij zichzelf.
Die ervaring hielp hem ook nu. Hoewel de situatie met het horloge niet levensbedreigend was, ging hij er op dezelfde manier mee om. “Ik zeg tegen mezelf dat ik het horloge ontzettend mis. En daarna vraag ik me af: wat leer ik hiervan?” Het antwoord is simpel: “Faber, blijf niet na tienen buiten rondhangen met alcohol op.”
Peter Faber weet als geen ander dat het leven onverwachte wendingen kan nemen. Toch blijft hij zoeken naar lessen in alles wat er gebeurt. Zelfs als hij iets dierbaars verliest, vindt hij een manier om ermee om te gaan. Dat maakt hem niet alleen een bijzondere acteur, maar ook een wijs mens.
Bron: De Telegraaf