Iedere week deelt een lezeres haar verhaal. Soms is het een bekentenis, een zorg of gewoon een gedachte die haar bezighoudt. Dit keer vertelt Nina* (27) over haar dilemma.
Carnaval verandert mijn vriendin compleet
“Elk jaar ga ik met mijn beste vriendin terug naar Brabant om carnaval te vieren. Even ontsnappen aan het dagelijks leven en genieten. Maar voor haar betekent dat meer dan alleen feesten.
Iedere keer als carnaval dichterbij komt, weet ik al wat er gaat gebeuren. Het wordt een weekend vol bier, rare outfits en vooral veel geflirt. Sinds we als tieners samen de kroegen ontdekten, kregen we veel aandacht. De laatste jaren gaat ze echter een stap verder. Ze verlegt haar grenzen – en daarmee bedoel ik haar relatie.”
Haar vriend heeft geen idee
“We zijn al jaren onafscheidelijk. Op ons negentiende verhuisden we samen van Brabant naar Amsterdam en inmiddels wonen we allebei samen met onze vriendjes. Onze vriendengroepen mengen goed, en we hebben een fijne sociale kring opgebouwd in de stad. Maar met carnaval keren we altijd terug naar Brabant om samen te feesten.
Mijn beste vriendin, laten we haar Emma noemen, heeft al vier jaar een relatie met een lieve, zorgzame jongen. Hij draagt haar op handen. Maar zodra de carnavalsmuziek begint en de eerste biertjes gedronken zijn, vergeet ze hem volledig. Elk jaar opnieuw eindigt ze in de armen van een ander. Vaak een oude vlam uit ons dorp. Ik ben de enige die dit geheim weet. Voor haar is het inmiddels een grappige traditie, maar ik zie het anders.”
Hoe lang kan ik zwijgen?
“De eerste keer dacht ik dat het door de drank kwam. Een domme fout, meer niet. Maar na vier jaar weet ik beter. Ze zoekt het actief op. Zodra we binnenkomen, kijkt ze al rond. Na een paar drankjes hangt ze weer aan de nek van iemand van vroeger. Vorig jaar zag ik zelfs dat ze op de heenweg al met een oude flirt appte. Dit is geen spontane fout meer, ze plant het.
De volgende ochtend heeft ze altijd spijt. Ze zweert dat het de laatste keer was en dat ze echt van haar vriend houdt. Maar ondertussen herhaalt ze het jaar na jaar. Ik begin me steeds schuldiger te voelen. Ik vertel het haar vriend niet, maar door te zwijgen speel ik misschien toch een rol. Moet ik hem iets zeggen? Of is dit iets waar ik me niet mee moet bemoeien?”
Bron: NSMBL
