Ik ben opgegroeid in een gezin vol chaos en zorgen. Als KOPP-kind wist ik al jong wat het was om je alleen te voelen. Het resultaat? Een groot gat in mijn hart dat ik jarenlang probeerde te vullen met de verkeerde mannen.
Op mijn twintigste zoende ik pas voor het eerst. Ik was een laatbloeier. De mannen op wie ik viel, waren meestal onbereikbaar. Zo ook Daan, die ik via MSN leerde kennen. Met hem had ik voor het eerst seks. Het gebeurde na een avond stappen, op een stoep naast de kroeg. Het was allesbehalve mooi of bijzonder. Hij was ruw, en daarna voelde ik me leeg. Toen ik hem vroeg me naar huis te brengen, zat hij stil naast me in de auto. Zelfs een simpele kus bleef uit.
Weer contact met Daan
We hielden sporadisch contact via MSN. Ik woonde inmiddels op kamers en af en toe kwam hij langs. Ik bood mezelf steeds aan, maar hij hield me telkens op afstand. Toch hing hij net lang genoeg rond om mij hoop te geven.
Later kreeg ik een serieuze relatie met iemand anders. Die man gaf me eindelijk het gevoel dat ik geliefd was. Ik was gelukkig, maar na zes jaar ging het uit. Kort daarna stuurde Daan me ineens een bericht. Alsof hij wist dat ik weer kwetsbaar was.
Ik deelde mijn verdriet met hem, en hij luisterde. “Ik heb wel een relatie, maar die is open,” zei hij. Ik hield hem af, maar hij bleef proberen. Na het overlijden van mijn moeder stuurde hij opnieuw een bericht. Ik zat vol verdriet, verlangend naar troost. En zo begon onze affaire.
De affaire
Pas later ontdekte ik dat zijn relatie helemaal niet open was. Zijn vriendin was zelfs net bevallen. Toch bleef ik hem zien. Ik wilde zo graag iemand die me aandacht gaf, dat ik mezelf helemaal verloor. Maar al snel draaide het weer om hem. We zagen elkaar alleen wanneer het hem uitkwam. Ik werd jaloers en manipulatief, iets wat ik nooit van mezelf had verwacht. Uiteindelijk beëindigde hij alles, en blokkeerde hij me.
Het gat in mijn hart
Jaren later checkte ik nog steeds of ik geblokkeerd was. Toen die blokkade ineens weg was, stuurde ik hem direct een bericht. We begonnen opnieuw, maar het draaide uit op hetzelfde patroon. Hij wilde alleen seks, en ik zocht iets wat hij niet kon geven.
Nu weet ik: het ging nooit om hem. Hij triggerde mijn verlatingsangst en de pijn uit mijn jeugd. Die laatste affaire was een spiegel voor mijn eigen wonden.
Ik ben nu op mezelf aangewezen. Soms vraag ik me af of er ooit iemand echt van mij kan houden. Maar één ding weet ik zeker: ik hoef niet te leren leven met pijn. Ik mag mezelf de liefde geven die ik verdien.
