Wijsheid komt met de jaren, zeggen ze. Voor Paula (63) betekent dat niet alleen weten wat ze wil, maar ook leren “nee” te zeggen. Na een leven lang klaarstaan voor anderen, geniet ze nu van haar eigen vrijheid. Maar die nieuwe balans werd recent op de proef gesteld.
Paula’s dochter, Lisa, werd afgelopen zomer moeder van een prachtige dochter, Sophie. Het gezin was dolgelukkig, maar al snel kwamen de praktische problemen om de hoek kijken. Kinderopvang bleek lastig te regelen. Met wachtlijsten die eindeloos leken, wendde Lisa zich tot Paula. “Mam, kun jij misschien op Sophie passen, één of twee dagen per week?” vroeg Lisa voorzichtig.
Paula begreep haar dochter maar al te goed. Lisa en haar man hebben drukke banen en Sophie heeft natuurlijk zorg en aandacht nodig. Maar Paula voelde zich ook verscheurd. Ze is dol op haar kleindochter, maar het idee om een vaste oppasdag in te plannen, bracht haar aan het twijfelen. “Ik heb mijn hele leven hard gewerkt,” vertelt Paula. “Ik heb altijd gezorgd, voor mijn kinderen, mijn man en zelfs mijn ouders toen zij ouder werden. Nu eindelijk heb ik de tijd om te doen wat ik wil.”
Elke donderdag is Paula te vinden in de sportschool met haar vriendinnen. Daarna drinken ze koffie en praten over van alles en nog wat. “Die dagen zijn heilig voor me,” zegt ze met een glimlach. “Het is mijn moment om op te laden en plezier te maken. Waarom zou ik dat opgeven?”
Ze besloot het gesprek met Lisa aan te gaan. “Ik weet dat het voor jullie moeilijk is,” begon ze voorzichtig, “maar ik wil niet de vaste oppas worden.” Lisa reageerde teleurgesteld, maar Paula legde uit dat ze haar vrije tijd en onafhankelijkheid belangrijk vond. Ze benadrukte dat ze graag af en toe zou inspringen, bijvoorbeeld als de nood echt hoog was. Maar structureel oppassen paste simpelweg niet in haar leven.
De beslissing gaf Paula gemengde gevoelens. “Natuurlijk voel ik me schuldig, dat hoort erbij als moeder,” bekent ze. “Maar ik wil ook laten zien dat het oké is om voor jezelf te kiezen. Mijn dochter begrijpt dat nu beter.”
Paula is trots op haar keuze. “Ik ben dol op mijn kleindochter, maar mijn leven draait niet alleen om zorgen voor anderen. Deze fase is voor mij.” En met die grijze haren komt niet alleen wijsheid, maar ook de moed om haar eigen pad te volgen.
