Kim (28) zit comfortabel op de bank met een dampende kop thee in haar hand. Ze werpt een blik naar de hoek van haar woonkamer, waar haar kerstboom nog steeds staat te schitteren. Het groene gevaarte, ooit zorgvuldig versierd met rode en gouden ballen en een piek die lichtjes scheef hangt, lijkt bijna deel uit te maken van het meubilair. En eerlijk? Kim vindt het prima zo.
“Ik ben te lui om de kerstboom af te tuigen”
“Ik ben te lui om de kerstboom af te tuigen,” geeft ze zonder schaamte toe. “Dus laat ik hem maar gewoon staan tot eind maart.”
Het begon allemaal onschuldig genoeg. Net als iedereen trok Kim begin december haar dozen met kerstspullen van zolder. Ze keek er altijd naar uit: de geur van dennen, het gezellige licht van de lampjes en het gevoel van de feestdagen dat zich in haar huis nestelt. “Ik ben dol op kerst,” vertelt Kim. “Het versieren van de boom is echt een hoogtepunt.” Maar zodra januari aanbreekt, verdwijnt die liefde als sneeuw voor de zon.
“Het is gewoon zo’n gedoe”
“Het is gewoon zo’n gedoe,” verzucht ze. “Eerst moet je al die ballen en slingers eraf halen, dan die boom naar buiten zien te krijgen zonder dat je hele vloer vol naalden ligt. En eerlijk gezegd: ik heb daar gewoon geen zin in.” Die gedachtegang leidde ertoe dat de boom bleef staan. En bleef staan. En bleef staan.
Kerstsfeer vasthouden
In januari vond ze het nog enigszins acceptabel. “Ik dacht: ach, het geeft nog een beetje sfeer in de donkere wintermaanden. Waarom niet?” Maar toen februari kwam en ging, begon Kim zich af te vragen of ze misschien toch iets te ver ging. “Mijn vrienden plaagden me ermee,” lacht ze. “Ze zeiden: ‘Kim, gaat die boom ooit nog weg? Of ga je hem gewoon het hele jaar door laten staan?'”
Kim haalde haar schouders op. “Ik zei tegen hen: ‘Misschien wel! Waarom niet? Het is mijn huis, mijn regels.'” Die nuchtere instelling typeert haar. “Ik ben niet het type dat zich druk maakt om wat anderen denken. Als ik blij word van die kerstboom, dan blijft hij staan.”
Kerst in maart
De boom heeft inmiddels een bijna mythische status gekregen onder Kims vriendenkring. “Als mensen bij me langskomen, is het eerste wat ze doen een foto maken van de boom,” zegt Kim grinnikend. “Het is een soort running joke geworden.” Toch zijn er ook mensen die het idee verrassend leuk vinden. “Een vriendin zei laatst: ‘Misschien moet ik het ook doen! Het is eigenlijk best gezellig.'”
Kim begrijpt die reactie wel. “Het is alsof je een beetje van de kerstsfeer kunt vasthouden, ook al zijn de feestdagen allang voorbij.” Toch geeft ze toe dat haar luiheid ook een grote rol speelt. “Ik werk fulltime, ik sport, en in het weekend wil ik gewoon relaxen. Als ik dan moet kiezen tussen een avondje Netflix of die boom opruimen, weet ik het wel.”
Praktische uitdagingen
Natuurlijk zijn er ook nadelen aan het laten staan van een kerstboom tot het voorjaar. “De naalden beginnen uit te vallen,” vertelt Kim. “Ik moet regelmatig stofzuigen om alles netjes te houden. En soms voelt het een beetje alsof de boom me aankijkt, alsof hij wil zeggen: ‘Waarom sta ik hier nog?'” Maar zelfs dat weerhoudt haar er niet van om het proces uit te stellen.
Kim heeft zichzelf wel een deadline gesteld. “Eind maart moet hij echt weg. Dan voelt het alsof de lente begint, en dan is het wel heel gek om nog een kerstboom te hebben.” Toch sluit ze niet uit dat het volgend jaar weer hetzelfde scenario wordt. “Het is nu bijna een traditie geworden,” grapt ze.
Lessen in luiheid
Op de vraag of ze zichzelf als lui beschouwt, moet Kim even nadenken. “Ik denk niet dat ik lui ben in het algemeen,” zegt ze. “Ik ben gewoon selectief in waar ik mijn energie aan besteed. Een kerstboom opruimen staat gewoon niet hoog op mijn lijstje.” Ze voegt eraan toe dat het haar heeft geleerd om niet te streng voor zichzelf te zijn. “Soms is het oké om dingen te laten zoals ze zijn. Het leven is al druk genoeg.”
Reacties van anderen
Kim’s verhaal roept gemengde reacties op. Sommigen vinden het hilarisch, anderen kunnen zich er absoluut niet in vinden. “Mijn moeder vindt het verschrikkelijk,” bekent Kim lachend. “Ze zegt: ‘Dat kan echt niet, Kim! Wat moeten de buren wel niet denken?’ Maar ik zeg dan altijd: ‘Mam, zolang ik er geen kerstliedjes bij draai, valt het toch wel mee?'”
Een blijvende indruk
Of de boom daadwerkelijk eind maart verdwijnt, blijft nog even de vraag. Kim blijft luchtig over het hele gebeuren. “Als ik ooit een vriend krijg die het belangrijk vindt dat de boom op tijd wordt opgeruimd, prima,” zegt ze schouderophalend. “Maar tot die tijd? Laat mij maar genieten van mijn luie, eigenwijze kersttraditie.”
Met een knipoog sluit Kim af: “Misschien start ik wel een nieuwe trend. Kerstbomen het hele jaar door, wie weet?” Ze neemt nog een slok thee en kijkt tevreden naar haar boom. De lampjes knipperen zachtjes. “Voor nu mag hij nog even blijven.”
