Albert (46): “Ik hou van mijn broer, maar soms begrijp ik hem gewoon niet. Hoe kan hij zo zorgeloos leven terwijl hij me nog zoveel geld verschuldigd is?”
Het begon met een lening uit liefde
Mijn broer Kevin is altijd een beetje een dromer geweest. Hij houdt van het goede leven en laat zich niet snel uit het veld slaan. Toen hij een paar jaar geleden in financiële problemen kwam, vroeg hij mij om hulp. Hij had een grote schuld opgebouwd en wist niet meer hoe hij het moest oplossen.
Ik twijfelde geen moment. We zijn familie, en ik wilde hem helpen. We spraken af dat ik hem 10.000 euro zou lenen, en hij beloofde het in termijnen terug te betalen. “Binnen twee jaar ben je weer volledig terugbetaald,” zei hij. Ik geloofde hem. Kevin is een charmeur; als hij iets belooft, klinkt het altijd oprecht.
Vier keer per jaar vakantie?
In het begin leek het goed te gaan. Hij betaalde netjes een paar termijnen. Maar na een tijdje hielden de betalingen op. Toen ik hem ernaar vroeg, had hij altijd een excuus. “Het is deze maand echt krap,” zei hij, of: “Volgende maand stort ik het zeker.” Ik wilde hem niet pushen, dus ik gaf hem wat ruimte.
Maar toen begon ik iets op te merken. Kevin ging ineens opvallend vaak op vakantie. Eerst dacht ik dat het misschien een keer een goedkopere reis was. Maar al snel kwam ik erachter dat hij vier keer per jaar naar het buitenland gaat. Luxe resorts, ski-uitjes, en zelfs een roadtrip door Amerika. Terwijl ik wist dat hij die 10.000 euro nog steeds niet had terugbetaald.
De confrontatie
Op een dag kon ik het niet meer voor me houden. Tijdens een familiediner vroeg ik hem rechtstreeks: “Hoe kun je al die vakanties betalen terwijl je mij nog steeds zoveel geld schuldig bent?”
Hij leek even te schrikken, maar haalde toen nonchalant zijn schouders op. “Ach, ik heb het nu gewoon even nodig om te ontspannen. Het leven is al stressvol genoeg,” zei hij met een lach. Ik voelde de woede opborrelen. Hoe kon hij zo zorgeloos doen over iets wat voor mij zo serieus was?
Hoe nu verder?
Ik wil mijn broer niet verliezen, maar het voelt alsof hij misbruik maakt van mijn vertrouwen. Elke keer als ik hem zie genieten van zijn reizen, voel ik een steek van frustratie. Toch twijfel ik of ik hem nog eens moet aanspreken. Kevin lijkt te denken dat het allemaal vanzelf wel goedkomt. Maar ik vraag me af of hij ooit echt beseft wat hij me aandoet.
Voor nu heb ik besloten hem wat tijd te geven, maar ik weet dat ik een grens moet trekken. Familie betekent veel, maar respect voor elkaar nog meer.
