Mijn naam is Joyce, ik ben 31 jaar oud en op dit moment zes maanden zwanger van ons eerste kind. Ik zou heel gelukkig moeten zijn, en dat ben ik ook vaak, maar er is iets dat me enorm dwarszit. Mijn man, Julian, vindt het blijkbaar belangrijker dat “alles daar beneden” mooi en strak blijft dan mijn eigen herstel of gezondheid na de bevalling.
Een paar weken geleden zaten we samen op de bank te praten over de bevalling. Ik vertelde hem dat ik nerveus was, maar dat ik erop vertrouwde dat mijn lichaam zou doen wat nodig is. Toen zei hij ineens: “Waarom kies je niet gewoon voor een keizersnede? Dan blijft alles daar beneden mooi in orde.”
Ik was compleet verbijsterd. Hoe kon hij zoiets zeggen? Dat is toch puur egoïsme? “Dat is toch walgelijk en egoistisch,” dacht ik meteen. Een keizersnede is geen makkelijke ingreep, en het herstel ervan is veel zwaarder dan dat van een natuurlijke bevalling. Hoe kon hij zoiets voorstellen, zonder rekening te houden met wat ik moet doorstaan?
Dit is niet de eerste keer dat Julian zulke dingen zegt. Hij maakt wel vaker opmerkingen over mijn lichaam alsof het een object is dat perfect moet blijven. “Ik weet nu al dat hij als ik gehecht moet worden na de bevalling gaat vragen of er een hechtinkje extra bij mag. Zo is alles weer lekker ‘strak’,” zei ik tegen een vriendin. Het voelt alsof hij totaal geen respect heeft voor wat een zwangerschap en bevalling met mijn lichaam doen.
Ik begrijp echt niet hoe hij zo ongevoelig kan zijn. We verwachten samen een kind, en dat zou ons juist dichter bij elkaar moeten brengen. In plaats daarvan voel ik me alleen maar boos en teleurgesteld. Hoe kan hij zo met mijn gevoelens en mijn lichaam omgaan?
Ik zit nu met een enorm dilemma. Hoe ga ik hier met hem over praten zonder dat het eindigt in ruzie? Hij lijkt niet te begrijpen hoe zwaar een keizersnede is of wat zijn opmerkingen met me doen. Moet ik hier harder tegenin gaan, of proberen hem rustig uit te leggen waarom dit zo kwetsend is?
Ik ben benieuwd of andere vrouwen hier ervaring mee hebben. Hoe ga je om met een partner die zulke egoïstische verwachtingen heeft? Ik voel me er alleen en onzeker door. Heeft iemand advies voor mij?
