Het is zes maanden geleden dat ik vader werd van Olivia. Een moment waarvan ik altijd dacht dat het het hoogtepunt van mijn leven zou zijn. Maar nu, een half jaar later, voelt het alsof ik verdwaald ben. Ik wacht nog steeds op dat ene moment waarop ik denk: Ja, dit is hoe het hoort te zijn. Maar dat moment is er nooit gekomen.
Rebecca, mijn vriendin, straalt van geluk. Ze is compleet in haar element als moeder en niets lijkt haar uit balans te brengen. Maar ik voel me anders. Terwijl zij lijkt te bloeien, voel ik me steeds meer vastlopen. “Ik voel me aan huis gekluisterd,” denk ik vaak. Alles draait om Olivia, en dat voelt verstikkend. Mijn vrijheid is weg, mijn spontaniteit is weg.
Vroeger waren Rebecca en ik zo goed samen. We konden spontaan besluiten om een avond uit te gaan of een weekendje weg te boeken. Nu is alles anders. “We kunnen nooit meer iets spontaans doen,” en dat wringt. Alles moet gepland worden, en zelfs dan gaat het meestal niet om ons, maar om wat praktisch is voor Olivia. Begrijp me niet verkeerd, ik hou van mijn dochter, maar soms voelt het alsof ik mezelf compleet ben kwijtgeraakt.
En Rebecca… ze is veranderd. Natuurlijk begrijp ik dat moeder worden veel van haar vraagt, maar ik voel me niet meer gezien. Ze heeft nauwelijks nog aandacht voor mij. Het lijkt alsof ik er alleen nog maar ben om mee te helpen met Olivia. Waar zijn de gesprekken gebleven die we vroeger hadden, de connectie die we hadden? Het lijkt allemaal verdwenen.
Steeds vaker vraag ik me af of dit wel het leven is dat ik wil. “Ik denk bij mezelf: kan ik niet beter weggaan, want zo maak ik mijn vriendin en Olivia ook niet gelukkig.” Misschien zouden zij beter af zijn zonder mij. Zonder iemand die twijfelt, die zich gevangen voelt in een leven dat hij nooit helemaal wilde.
Ik vraag me af of andere mannen dit ook voelen. Herkent iemand het gevoel van opgesloten zitten in een rol waar je niet in past? Of ben ik de enige die zich zo voelt? Het enige wat ik zeker weet, is dat ik niet door kan gaan zoals het nu is. Maar wat kan ik doen om hieruit te komen?
