In mijn bedrijf draait alles om efficiëntie en beschikbaarheid. Dat is de aard van de sector waarin ik werk: er zijn strakke deadlines, klanten die snel resultaat willen zien, en onverwachte spoedklussen die flexibiliteit vereisen. Daarom heb ik, na jarenlange ervaring als ondernemer, een besluit genomen dat voor veel mensen moeilijk te begrijpen is: ik neem geen vrouwen aan in mijn bedrijf. Niet omdat ik vind dat ze minder bekwaam zijn, maar omdat ik heb gemerkt dat ze vaker afwezig zijn vanwege hun verantwoordelijkheden thuis.
Ik weet dat het een gevoelig onderwerp is. Maar ik wil het niet mooier maken dan het is: in mijn ervaring zijn vrouwelijke werknemers vaker geneigd om deeltijd te werken, minder beschikbaar te zijn voor overuren, of verlof te nemen voor de zorg van kinderen. En dat heeft directe gevolgen voor mijn bedrijf. De keren dat ik in het verleden wel vrouwen heb aangenomen, kwamen er al snel gesprekken over zwangerschapsverlof, flexibel werken, of de noodzaak om plotseling thuis te blijven als een kind ziek was. Dat zijn legitieme redenen, absoluut, maar het brengt onvoorziene uitdagingen met zich mee voor een klein bedrijf als het mijne.
Ik run geen multinational met een groot personeelsbestand waar dergelijke afwezigheden makkelijk kunnen worden opgevangen. Elke medewerker die niet volledig beschikbaar is, betekent een directe impact op ons vermogen om onze projecten tijdig af te ronden. Dus ja, als ik moet kiezen tussen een mannelijke sollicitant die aangeeft 100% beschikbaar te zijn en een vrouwelijke sollicitant waarbij ik rekening moet houden met mogelijke uitval of een kortere werkweek, dan kies ik voor de zekerheid. Dat is voor mij een zakelijke beslissing, geen persoonlijke vooringenomenheid.
Het is iets waar ik vaak over nadenk. Ik wil geen bijdragen aan ongelijkheid op de werkvloer, en ik realiseer me heel goed dat er vrouwen zijn die juist geen kinderen willen of al lang uit de kleine-kinderen-fase zijn. Maar het blijft een risico dat ik niet kan negeren. Als werkgever ben ik verantwoordelijk voor de continuïteit van mijn bedrijf en het welzijn van mijn hele team. Ik kan het me niet permitteren om flexibiliteit te beloven als ik weet dat die belofte straks misschien onder druk komt te staan.
Natuurlijk, in een ideale wereld zouden mannen en vrouwen evenveel zorgverantwoordelijkheden dragen en zou er geen verschil zijn in verlof of afwezigheid. Maar dat is niet de wereld waarin ik werk. En tot die wereld verandert, maak ik de keuzes waarvan ik denk dat ze het beste zijn voor mijn bedrijf. Ik snap dat veel mensen dit niet zullen begrijpen, en ik ben me bewust van de kritiek die ik hiervoor krijg. Maar ik kan niet om de realiteit heen die ik in de afgelopen jaren heb ervaren.
