Lara en ik waren vijf jaar samen. Vijf lange, mooie jaren. We hadden onze ups en downs, zoals elk stel, maar ik dacht altijd dat we er sterker uitkwamen. Totdat Taylor Swift naar Amsterdam kwam, en ik ineens single was.
Het begon een paar maanden geleden, toen Lara het concert van Taylor Swift aankaartte. Ze was dolenthousiast. Taylor Swift trad afgelopen zomer op in Amsterdam, en voor haar was dat hét evenement van het jaar.
Ze vroeg me om met haar mee te gaan, omdat haar vriendinnen en zusje niet konden. Ik, daarentegen, had helemaal niets in mijn agenda staan. Perfecte kans, zou je zeggen. Maar er was één groot probleem: ik haat de muziek van Taylor Swift.
Ik weet dat dit misschien kleinzielig klinkt, maar ik kan er gewoon niet naar luisteren. De poppy deuntjes, de liefdesliedjes, het is gewoon niet mijn ding. Daarnaast had ik helemaal geen zin om mezelf in een zaal vol Swifties te begeven, schreeuwend om elk nummer.
Lara wist dat ik haar muziek vreselijk vond, dus ik dacht dat ze me wel zou begrijpen. Maar dat liep anders.
Het gesprek dat alles veranderde
Toen Lara me vroeg om mee te gaan, probeerde ik het netjes af te slaan. “Schat, je weet dat Taylor Swift niet mijn ding is,” zei ik. “Waarom ga je niet met iemand anders?” Ze keek me aan met een blik die ik niet meteen begreep. “Niemand anders kan,” antwoordde ze zachtjes.
Toen ik vroeg of ze echt wilde dat ik meeging, knikte ze. Ik begon mezelf te verdedigen.
Ik bedoel, Taylor Swift? Voor mij zou dat alleen maar ongemakkelijk zijn. Daarnaast, bij het nummer ‘Love Story’ worden er blijkbaar veel huwelijksaanzoeken gedaan. Het laatste wat ik wilde, was dat iedereen dacht dat ik daar mijn grote moment zou hebben. Ik was nog lang niet toe aan een aanzoek, en dat leek me niet de juiste setting.
Het moment van breken
Na een paar dagen van spanningen, werd duidelijk dat dit concert voor Lara meer betekende dan alleen een avondje muziek. Het was haar droom om Taylor Swift live te zien, en ik had haar die droom afgepakt.
Ze was gekwetst. Ze wilde dat ik haar steunde, ook al hield ik niet van de muziek. En ergens had ze een punt. Maar voor mij voelde het alsof ik iets moest doen dat totaal tegen mijn gevoel inging.
Op een zaterdagochtend, terwijl we aan de koffie zaten, kwam het hoge woord eruit. “Ik denk dat we uit elkaar moeten gaan,” zei ze. Het concert was de druppel geweest, maar het ging om meer. Ze vond dat ik haar niet genoeg ondersteunde, dat we uit elkaar groeiden. Voor mij kwam het als een schok, maar diep vanbinnen wist ik dat het niet alleen om Taylor Swift ging.
Terugkijkend op de breuk
Nu, maanden later, vraag ik me af of ik het anders had moeten aanpakken. Was het echt zo erg om een avond op te offeren voor haar geluk? Misschien had ik mezelf even opzij moeten zetten. Toch geloof ik nog steeds dat een relatie draait om wederzijds respect, en ik voelde me gedwongen iets te doen waar ik totaal niet achter stond.
Maar het doet pijn om te weten dat het na vijf jaar zo moest eindigen. Taylor Swift zal voor mij altijd verbonden zijn met het einde van mijn relatie.
