In maart 2017 startte ik, na mijn besluit om mijn hart te volgen, het scheidingsproces met Peter. Gelukkig konden we vrienden blijven. Ondanks het verdriet was ik hoopvol over mijn toekomst met Ahmed.
In september 2018 reisde ik af naar Egypte voor een vakantie van twaalf dagen. Tijdens deze reis ging Ahmed op zijn knieën en vroeg mij ten huwelijk. Ik zei vol vreugde ‘ja’. Na meerdere bezoeken aan Egypte, besloot ik in september 2020 definitief te verhuizen.
Ik nam afscheid van mijn familie en begon een nieuw leven in Egypte. Twaalf dagen na mijn aankomst trouwden Ahmed en ik in Caïro. Echter, onze relatie ging snel achteruit.
De realiteit in Egypte
Mijn ervaringen in Egypte deelde ik in een interview met OK! Magazine. Ahmed veranderde van gedrag; hij hield mijn hand niet meer vast in het openbaar, nam me niet meer mee naar cafés en liet mij ’s avonds alleen thuis. Zijn afwezigheid en mijn onwetendheid over zijn bezigheden versterkten mijn angsten.
Na een jaar keerde ik tijdelijk terug naar Engeland. Toen ik weer naar Egypte vertrok, hoopte ik dat onze relatie zou verbeteren.
Aanvankelijk leek Ahmed veranderd. Hij nam me uit en toonde interesse. Maar in februari 2022, in een café dat ik leuk vond, deelde hij plotseling mee dat hij met een Egyptische vrouw moest trouwen om kinderen te krijgen.
Ik was verbijsterd en gekwetst, vooral omdat hij eerder had gezegd dat hij geen kinderen nodig had om gelukkig te zijn.
Een pijnlijke afloop
Tijdens ons huwelijk hadden we gesproken over de mogelijkheid van een tweede vrouw, iets wat in de islamitische wet is toegestaan. Ik had duidelijk gemaakt dat ik dat niet wilde en dit was in ons huwelijkscontract opgenomen.
Toch veranderde Ahmed van gedachte, wat leidde tot een afstandelijke en uiteindelijk verbroken relatie.
In juli 2022 verliet Ahmed ons appartement en in september waren we officieel gescheiden. Het voelde alsof ik jaren had verspild. In november 2023 keerde ik terug naar het Verenigd Koninkrijk, net op tijd voor de verjaardag van mijn dochter.
Later bezocht ik Egypte nog eens vanwege mijn daar achtergebleven appartement, maar in januari van het volgende jaar was ik weer in Lincoln.
Ondanks mijn liefde voor de Egyptische cultuur en mensen, en de pijnlijke ervaringen, blijf ik hopen op ware liefde. Ik heb Ahmed alles gegeven, maar nu is het tijd om mijn eigen geluk te zoeken.
