Prisca heeft niet een heel hechte band met haar schoonzus Jamilla, maar een hekel aan haar heeft ze ook niet. “Jamilla is heel relaxed, soms zelfs te relaxed. Ze maakt zich nooit echt zorgen en ziet nergens gevaar in.
Ik denk dat ze dat van haar moeder heeft geërfd.” Wat Prisca echter enorm stoort, is dat Jamilla haar drie kinderen vaak bij haar ouders of schoonouders ‘dropt’. “Belachelijk! Je kunt anderen toch niet altijd met je kinderen belasten?”
Het verleden
Prisca kent haar schoonzus nu vijf jaar. “Mijn broer Martijn had altijd veel vriendinnen. De een ging net weg en de ander stond al voor de deur. In het begin vond ik het leuk als hij een nieuwe vriendin meenam.
Ik hoopte dat ik er een nieuwe vriendin bij zou krijgen. Maar toen de zoveelste zich aan mij voorstelde, deed ik niet zoveel moeite meer. De kans dat ze snel weer weg was, was groot.”
De nieuwe realiteit
Maar met Jamilla houdt Martijn het wel uit en de familie is dol op haar. “Mijn ouders zijn gek op haar. Ze is ook erg knap en altijd vrolijk. Ze lijkt alles makkelijk te doen: drie kinderen, werken, leuke dingen doen en een goede vrouw zijn.
Nou, dat is niet zo moeilijk: ze brengt haar kinderen gewoon naar mijn ouders of haar eigen ouders, zodat zij tijd voor zichzelf heeft.”
Niet iedereen is het ermee eens
Prisca vroeg laatst aan haar moeder of ze het vervelend vond dat Jamilla de kinderen steeds bracht. Maar haar moeder vond het helemaal niet erg. “Ze vindt het juist heerlijk om de kleinkinderen om zich heen te hebben.
Toen ik voorzichtig zei dat het een beetje raar is dat Jamilla haar kinderen achterlaat om zelf te gaan shoppen of dansen, zei mijn moeder dat ik niet zo jaloers moest doen. Bijna kregen we ruzie over het gedrag van mijn schoonzus.”
Zelfopoffering
De opmerking van haar moeder dat Prisca jaloers zou zijn, deed pijn. Prisca vindt vooral dat het niet goed is voor de kinderen dat ze steeds worden weggebracht omdat hun ouders tijd voor zichzelf willen.
“Dan moet je geen kinderen krijgen, denk ik dan. Als je ouder wordt, weet je dat je vrije tijd voorbij is. Dat komt wel weer als de kinderen ouder zijn, maar in de eerste jaren moet je je aanpassen. Maar mijn broer en schoonzus vinden dat onzin.
Martijn zegt dat kinderen in jouw leven moeten passen, en niet andersom. Maar zo werkt het niet. Een goede ouder offert zichzelf op.”
Geen schuldgevoel
Dat Jamilla geen schuldgevoel heeft over het steeds wegbrengen van haar kinderen, begrijpt Prisca niet. “Ik denk dat ze wel schuldgevoelens heeft, maar dat ze die niet wil toegeven.
Mijn moeder zegt dat ik overdrijf en dat de kinderen een goede band opbouwen met familie en vrienden zo. Dat ze niet te eenkennig worden. Nou, ik breng mijn kinderen bijna nooit weg en die zijn ook niet eenkennig. Het klopt gewoon niet.”
Bron: Damespraatjes
