De vruchtzak barst niet.
In films barst de vruchtzak altijd op de meest ongelegen momenten en stroomt het vruchtwater in grote hoeveelheden op de grond en over de schoenen van iedereen in de buurt. In werkelijkheid ziet het er meestal anders uit. Als de vruchtzak vroegtijdig barst, lekt het vruchtwater langzaam uit. In de meeste gevallen barst de vruchtzak pas tijdens de bevalling of moet een verloskundige zelfs een handje helpen. Wat in films wordt getoond, is een vroegtijdige breuk van de vliezen, die zelden voorkomt.
Ze wekken de baby in de buik.
Als op de CTG (Cardiotocogram), ook wel bekend als weeënregistratie, te zien is dat je baby slaapt, doen de verloskundigen er alles aan om hem wakker te maken. Ze schudden en wiebelen aan je buik en als dat allemaal niet helpt, grijpen ze soms naar hardere methoden en tikken met een nierbekken of een lepel op de baby, wat voor de ongeborene een oorverdovend lawaai betekent.
Een episiotomie doet nauwelijks pijn.
Het idee van een knip in het perineum zorgt bij veel zwangere vrouwen voor paniek en angst. Dit is echter ongegrond, want meestal doet het geen pijn. Wanneer er wordt besloten om een knip te zetten, is de bevalling al in volle gang en merken aanstaande moeders er niet veel van, omdat het perineum gevoelloos is doordat het geen bloedtoevoer meer heeft of omdat er eerder lokale verdoving is gegeven. Episiotomieën zijn tegenwoordig sowieso minder gebruikelijk en worden echt alleen uitgevoerd als het snel moet gaan.
Je darmen legen zich tijdens de bevalling.
Als je denkt dat je je lichaam zo goed onder controle kunt houden dat je tijdens een wee niet naar het toilet hoeft, dan vergis je je. Zodra de persweeën beginnen, heb je niets meer onder controle, en al helemaal niet je darmen. Overweeg daarom vlak voor de bevalling de mogelijkheid van een klysma. Op die manier kun je ongeremder persen en het bevordert zelfs de weeënactiviteit.
De nageboorte komt daarna.
Als de baby geboren is, is de bevalling nog niet voorbij. 10-20 minuten later volgt de placenta, wat gepaard kan gaan met verdere weeën. Daarna hebben moeders het echter echt achter de rug.
Van een lief baby’tje is geen sprake.
Kort na de geboorte zien baby’s er verfrommeld en gerimpeld uit. Tijdens de bevalling verschuiven de schedelplaten van de baby om beter door het geboortekanaal te passen, en hebben ze een enigszins onregelmatig gevormd hoofd. Ook de zachte babyhuid komt pas later. Veel baby’s zien er na de geboorte uit alsof ze midden in de puberteit zitten, met allerlei roodheid, puistjes, berg of geelzucht. Toch is elk kind voor elke moeder het mooiste ter wereld.
Je mag niet douchen op de dag na de bevalling.
Na de bevalling verlangen veel moeders naar een verfrissende douche om het bloed, zweet, urine en ontlasting van hun lichaam te kunnen spoelen. Maar dit is niet altijd mogelijk op de dag van de bevalling – of het nu komt door een keizersnede, een epidurale verdoving of omdat de bloedsomloop nog niet helemaal op gang is gekomen. Bovendien kan zelfs water in het intieme gebied branden en pijn veroorzaken.
Borstvoeding geven moet worden geoefend.
De eerste keer borstvoeding geven kan pijnlijk zijn en niet meteen lukken. In plaats van witte melk zuigt de baby slechts een paar dikke druppels gele vloeistof, het zogenaamde colostrum, op en dat is het dan. Dit kan frustrerend zijn. Bovendien kunnen verpleegsters je nog meer nerveus maken omdat je baby honger moet hebben. Blijf rustig! De meeste baby’s voelen zich na de geboorte misselijk en willen niet zo vaak aan de borst. Bovendien kan het enkele dagen duren voordat de melk toeschiet. Maar dat is ook geen probleem, want de dikke colostrum is voldoende om de maag van de baby ter grootte van een erwt te vullen.
Je gebruikt meer maandverband dan luiers voor je baby.
Door de loslating van de placenta ontstaat er een wond in de baarmoeder. Deze bloedt en scheidt een secretie af die “lochia” wordt genoemd. Dit kan in de eerste dagen na de bevalling zeer hevig zijn, zodat regulier maandverband vaak niet voldoende is. Dus er wordt gebruik gemaakt van extra dikke maandverbanden uit de drogisterij. De lochia wordt echter steeds zwakker en zou na 6-8 weken moeten stoppen. Hemorroïden zijn overigens ook een veelvoorkomend neveneffect van de bevalling, maar verdwijnen meestal na enkele weken.
Je ziet er na de bevalling nog steeds zwanger uit.
Meteen na de bevalling weer uitzien als voor de zwangerschap is helaas een illusie. In werkelijkheid zien veel moeders er zelfs weken na de bevalling nog steeds uit alsof ze in het 6e maand van de zwangerschap zitten en kunnen ze genieten van felicitaties voor de komende bevalling. Het kost gewoon tijd voordat de baarmoeder weer zijn oude grootte heeft bereikt, omdat hij zich gedurende maanden heeft uitgebreid tot 20 keer zijn normale grootte. Geef je lichaam de tijd en raak eraan gewend dat het er mogelijk nooit meer hetzelfde uitziet als voor de bevalling.
Zelfs als je sommige dingen al vóór de bevalling wist, kun je je er niet echt een voorstelling van maken totdat je het zelf hebt ervaren. Maar uiteindelijk verloopt toch altijd alles anders dan je denkt, en elke bevalling is anders.
