De afgelopen maanden heb ik tijd doorgebracht met een man en het ging goed tussen ons. We vermaakten ons en waren op de meeste vlakken compatibel. Onlangs hadden we het echter over onze langetermijndoelen en waar we onszelf over 5 jaar zagen. Hij uitte zijn wens om binnen enkele jaren getrouwd te zijn, een paar kinderen te hebben, en een huisvrouw te willen. Hij vertelde dat hij zich als man mislukt zou voelen als zijn vrouw zou werken. Ik bracht naar voren dat veel vrouwen dromen en doelen hebben en zijn toekomstige vrouw misschien geen huisvrouw wil zijn. Ik gaf aan dat ik dat zeker niet wilde en al helemaal geen fulltime thuisblijfmoeder zou willen zijn.
Hij probeerde me te overtuigen waarom het voor mij zo’n goed idee zou zijn om mijn baan op te zeggen en te ‘ontspannen’, gezien ik sinds mijn 16e heb gewerkt en altijd op mezelf aangewezen was. Ik legde uit dat het zijn als een thuisblijfmoeder of huisvrouw niet “ontspannend” is, tenzij je partner een miljonair is die hulp inhuurt. Huishoudelijke taken en/of kinderopvang zijn geen bezigheden waarbij je de hele dag kunt luieren.
Ik zei dat ik het zou overwegen als hij zoveel zou verdienen dat mijn salaris in het niet valt. Ik vertelde hem dat ik, hoewel ik deze eigenschap van mezelf niet bewonder, iemand ben die comfort en gemak waardeert. Ik heb lang een zeer goed betaalde baan gehad en ben gewend geraakt aan een goed leven. Ik ga mijn levensstandaard niet verlagen alleen maar om thuis te kunnen blijven en geen baan te hebben.
Lees verder op de volgende pagina!